Non me decato do mundo que me rodea até que me paro a escoitar. Oir é fácil, o difícil é escoitar. Entón decátome de que a xente non estuda castelán, estudia castellano, non come puré de cenoria, senón de zanahoria, non se senta na cadeira, séntase na silla. Dá a impresión de que xa non hai ninguén (ou como diría moita xente “nadie”) que coma cenorias, estude e sente na cadeira. Actividades tan básicas e rutineiras que aparentemente non cambiaron, mais non é o mesmo sentar na cadeira que na silla. Na teoría un galegofalante senta nunha cadeira e un castelanfalante séntase nunha silla. Na práctica moitos galegofalantes abandonaron as cadeiras e agora sentan nas sillas. E non estou falando dos galegofalantes que se cambian ó castelán, senón dos que seguen falando galego, pero sentan nunha silla.
Os Contos de Beedle o Bardo é un libro escrito por J.K.Rowling, famosa polos libros de Harry Potter. Nesta obra non aparecen os personaxes da saga de magos. Pero algúns deles si que aparecen mencionados, como Dumbledore, o director do colexio de maxia Hogwarts no que estudaban os tres amigos protagonistas da exitosa saga, que neste libro fai anotacións de cada un dos contos. O nome de Hermione Granger, mellor amiga de Harry Potter tamén se menciona, como a tradutora.
Ninguén o comprendería. Mais, se o comprendesen, a quen llo ía
contar? Para que? En canto o contas pasas de ser ti, de ter un nome e
unha identidade a ser unha vítima.
Pódeme a impotencia de non poder facer nada para cambiar a situación. O que máis me doe non é como me trata a min, senón como a trata a ela.
.
Todos os domingos chega borracho á casa e temos que nos agochar nos nosos cuartos para que nos deixe tranquilas. Non soporto ver como lle grita, como a insulta, como a menospreza. E o que máis me saca de quicio son as escusas que pon ela. Pero como o pode defender?
“Segue sendo teu pai”